پیش¬بینی بارش فصلی بر اساس الگوهای همدید با استفاده از تئوری مجموعه¬های فازی

در این تحقیق روشی برای پیش­بینی سال­های آبی کم­بارش و پربارش در منطقه­ی خراسان بزرگ شامل سه استان خراسان­رضوی، خراسان شمالی و خراسان جنوبی ارایه شده است. این روش شامل سه گام می­باشد. در گام اول، ارتباط بین تغییرات الگوهای سینوپتیکی شامل فشار سطح دریا، اختلاف فشارسطح دریا، دمای سطح دریا، اختلاف دمای سطح دریا و سطح 1000 میلی باری، دمای سطح 850 هکتوپاسکال، ارتفاع معادل سطح 500 هکتوپاسکال و رطوبت نسبی سطح 300 هکتوپاسکال با بارش متوسط منطقه­ای مورد بررسی قرار گرفته است. در گام دوم محدوده­های فازی و توابع عضویت برای الگوهای سینوپتیکی فوق و بارش متوسط منطقه­ای در مناطق منتخب توسعه داده شده است. در انتخاب این مناطق که مجموعه­ای از نقاط در خلیج­فارس و دریای عمان، دریای سیاه، دریای خزر، دریای مدیترانه، دریای شمال، دریای آدریاتیک، دریای سرخ، خلیج عدن، اقیانوس اطلس، اقیانوس هند و سیبری را شامل می­شوند، تأثیرپذیری بارندگی منطقه شمال­شرق ایران از الگوهای سینوپتیکی در مناطق فوق مورد توجه قرار گرفته است. در گام نهایی قوانین فازی برای پیش­بینی بارش بر اساس تغییرات الگوهای سینوپتیکی فوق توسعه داده شده است. از تحلیل حساسیت برای به دست آوردن بهترین ساختار قوانین فازی و توابع عضویت استفاده شد. این قوانین برای پیش­بینی مجموع بارش دسامبر تا می (آذر تا اردیبهشت) در فاصله­ی بین سال­های 2002-1993 مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان می­دهد  مدل پیشنهادی در 70 درصد از سال­ها می­تواند بارش را با دقت قابل قبولی پیش­بینی کند.